Japanse tempel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een Japanse tempel is een religieus gebouw dat voornamelijk wordt geassocieerd met het boeddhisme in Japan en dient voor ceremonies, rituelen en als woonplaats voor monniken.
Omschrijving
Japanse tempels zijn kenmerkend voor het landschap en de cultuur van Japan. Ze vertegenwoordigen de architectuurgeschiedenis van Japan, waarbij veel aandacht is besteed aan hun bouw om te imponeren, schatten te beschermen en grote groepen mensen te huisvesten. Een tempelcomplex bestaat doorgaans uit meerdere gebouwen met elk een eigen functie, zoals gebedshallen, slaapverblijven en administratieve gebouwen. Ze zijn vaak gebouwd met houten constructies en hebben daken met gebogen dakranden, wat typerend is voor de traditionele Japanse architectuur. Naast hun religieuze functie kunnen tempels ook een kloosterfunctie hebben. Naast boeddhistische tempels kent Japan ook shinto-schrijnen, hoewel de grens tussen beide religies in de praktijk vaak vloeiend is.
Architectuur en bouw
De traditionele Japanse tempelarchitectuur kenmerkt zich door houten structuren die iets verhoogd van de grond zijn geplaatst. Pannendaken of rieten daken zijn gebruikelijk. Schuifdeuren (fusuma) werden traditioneel gebruikt in plaats van muren, wat flexibiliteit gaf aan de interne indeling van een ruimte. De bouw van Japanse tempels vereist hoge precisie, waarbij grote massieve houten delen nauwkeurig in elkaar passen, soms zonder gebruik van nagels of schroeven. Deze bouwtechniek, waarbij houten pluggen en pennen worden gebruikt, is een bron van nationale trots. Sinds de 19e eeuw heeft Japan ook westerse en moderne architectuur geïntegreerd, maar de traditionele bouwstijlen worden nog steeds gekoesterd.
Vergelijkbare termen
Shrine
Gebruikte bronnen: